Przewodnik po Nicei
Historia
Geneza Nicei wiąże się z podbojami Greków na południowym wybrzeżu Europy Zachodniej, w IV w. p.n.e. mieli oni bowiem przepędzić żyjące tu plemiona i na cześć swojego zwycięstwa (‘nike’) założyć osadę nazwaną Nikakią. Na przełomie starożytności i czasów nowożytnych panowanie na tym ternie przejęli Rzymianie, zamieniając senną Niceę w prężnie działający port o niebagatelnym znaczeniu dla funkcjonowania szlaku handlowego pomiędzy wyspami Morza Śródziemnego i północną częścią kontynentu. W średniowieczu o atrakcyjny ośrodek walczyli ze sobą m.in. Germanowie, Saraceni, czy kolejne republiki włoskie, zaś w XIV wieku władzę nad portem przejęli Sabaudowie, którzy w pierwszej połowie XVIII wieku przyjęli tytuł królów Sardynii, włączając tym samym Niceę w skład podlegającego sobie, powiększonego również o Piemont Królestwa. Przez cały ów okres Francja nie przestała zabiegać o kontrolę nad portem – zbrojnie i dyplomatycznie – a jej starania uwieńczył pakt z 1860 roku, w którym Królestwo Sardynii zrzekało się praw do Nicei. Miasto przeżyło wówczas okres gwałtownego rozwoju w charakterze ośrodka kuracyjnego, z którego szczególnie chętnie korzystali zamożni Rosjanie i Anglicy; po ich obecności pozostały tu liczne pałace, deptaki i budowy sakralne, składające się na jedyny w swoim rodzaju, kosmopolityczny charakter Nicei.
Informacje praktyczne
Nicea uznawana jest za stolicę Lazurowego Wybrzeża, stanowiąc największe spośród skupionych wzdłuż śródziemnomorskiego brzegu miast, zamieszkiwane przez niespełna 500 tys. osób i rokrocznie odwiedzane przez ponad 10 mln turystów. Jest połączona z innymi ważnymi ośrodkami Francji – m.in. Cannes, Marsylią, Paryżem – oraz z Księstwem Monako liniami szybkich kolei TGV, zaś od 2010 roku raz w tygodniu odjeżdża stąd pociąg wiozący pasażerów przez całą Europę (w tym Polskę) do Rosji. W Nicei znajduje się jeden z najstarszych francuskich uniwersytetów, a w XX wieku miasto stało się niezwykle ważnym ośrodkiem artystycznym, goszcząc – na dłużej lub krócej – wybitne postaci współczesnego malarstwa. Transport publiczny kurortu opiera się na sieci nowoczesnych tramwajów rozwożących pasażerów od wybrzeża w głąb lądu dwiema liniami głównymi, pomiędzy którymi od 2007 roku dobudowywane są kolejne połączenia. Komunikacyjne oblicze miasta zmienia również system wypożyczalni rowerów składający się z blisko 200 punktów, w których za drobną opłatą wypożyczyć można jeden z 2 tysięcy jednośladów – dzięki temu rowerowe wycieczki stały się jedną z najpopularniejszych form zwiedzania Nicei.
Warto zobaczyć
Biorąc pod uwagę ilość muzeów i galerii sztuki chciałoby się rzec, iż Nicea malarstwem stoi – tego rodzaju przybytków jest w mieście ponad setka, a wstęp do większości z nich pozostaje darmowy. Najsłynniejszym i najchętniej odwiedzanym przez turystów jest Musée des Beaux-Arts z bogatymi zbiorami dzieł francuskich impresjonistów, a na uwagę zasługują również niewątpliwie Musée d’Art moderne et d’Art contemporain, Musée Matisse, czy Musée National Marc Chagall. Najbardziej rozpoznawalną wizytówką miasta pozostaje jednak Promenade des Anglais – siedmiokilometrowy deptak ciągnący się wzdłuż bajecznej Zatoki Aniołów, wybudowany w pierwszej połowie XIX wieku przez licznie napływających na Lazurowe Wybrzeże Anglików. W tym samym okresie ucieszeni odzyskaniem Nicei Francuzi wznosili w głębi lądu neogotycką Bazylikę Notre-Dame wzorowaną na katedrze z Angers, zaś przy obecnym Boulevard Gambetta powstawała Katedra Św. Mikołaja stanowiąca po dziś dzień największą cerkiew znajdującą się poza granicami Rosji.
Najwięcej turystów zjeżdża do Nicei w okresie wakacyjnym, ale rzeczy warte zobaczenia dzieją się tutaj również w zimie – w grudniu na Wzgórzu Zamkowym rozkłada się jarmark bożonarodzeniowy, zaś nicejski karnawał słynie na całym świecie z kolorowych, pełnych kwiatów i muzyki obchodów, niewiele ustępujących wielkiej fieście w Rio de Janeiro.